De voorzitter van de stichting, dhr. Henk Hooghuis, maatschappelijk werker, is gehuwd met de Nepalese zangeres Bimala Shrestha, afkomstig uit Dharan. Gezamenlijk besloten zij iets te doen voor de wees- en straatkinderen in Dharan en omgeving. Dit resulteerde in de oprichting van de stichting in november 1998.
Er werd gestart met de opvang van straatkinderen in een gehuurd woonhuis. Hiervoor werd een vaste Nederlandse sponsor gevonden. Het bleek echter niet mogelijk om lokale steun te organiseren. Besloten werd dat de stichting vooral plaatselijke projecten ten behoeve van wees- en straatkinderen zou proberen te steunen. Door onder meer bekendheid van Bimala ter plaatse kreeg de stichting al gauw diverse verzoeken om steun van plaatselijke initiatieven voor blinde kinderen, straatkinderen en wezen.
In 1999 deed het Saraswati kinderhuis een beroep op de stichting, om ondersteuning. In dit tehuis werden circa 24 weeskinderen uit de regio opgevangen en door een plaatselijke board onderhouden. De verzorging was echter minimaal en kinderen gingen regelmatig bedelen voor hun levensonderhoud bij de nabijgelegen tempels. Ook was de huisvesting slecht. Samen met de lokale bestuurders werd in 2000 een nieuw huis neergezet, waarvan de stichting de fundering, de toiletten en de inventaris heeft kunnen financieren dankzij enkele royale giften van particuliere sponsors. Het huis is inmiddels uitgebreid met personeel dat door de stichting wordt betaald: een homemother, kok, 2 part-time onderwijzers, een guard. Ook wordt een budget voor onderwijs en scholing van de kinderen toegekend. Met behulp van NCDO subsidie is in 2006 een nieuwe douche / toiletruimte gebouwd. We zijn voornemens in 2008 een nieuwe keuken te bouwen.
Een ander klein lokaal project dat door de stichting werd ondersteund betreft de Dechen Choling Gomba te Dharan, een klein boeddhistisch klooster waar ook circa 10 wezen verblijven. Hier was de steun een aanvulling op wat de lokale bevolking gaf, nodig om een zekere continuïteit te garanderen in de verzorging van de kinderen. De kinderen krijgen nu Engelse les en computeronderwijs, naast hun traditionele lama-opleiding.
Het inzicht groeide verder dat materiële ondersteuning alleen onvoldoende was, maar dat de kinderen naast voeding en verzorging ook een toekomstperspectief geboden moest worden. In Nederland werd daarom geld ingezameld om de kinderen thuis onderwijs te bieden in onder meer Engels, computerkunde en beroepsvakken. Deze ondersteuning is zeer belangrijk, gezien de achterstand die deze kinderen hebben vanuit hun geschiedenis.
In juni 2008 heeft het stichtingsbestuur besloten om de onderwijsondersteuning niet meer te continueren:de reden hiervoor is dat het nieuwe bestuur van de Gompa niet bereid is om ook andere kinderen uit de omgeving toe te laten tot de lessen. Ook zijn de lama kinderen te vaak afwezig
In 2002 werd van de Helpless Children Welfare Mission een verzoek tot ondersteuning van hun weeshuis te Itahari ontvangen. Dit weeshuis met circa 45 kinderen, waaronder enkele poliopatiëntjes, verkeerde in slechte staat en was veel te klein voor het aantal aanwezige kinderen. Bovendien ontbraken de gelden voor een goede verzorging en voor onderwijs. Samen met de lokale bestuurders werd het gebouw enigszins opgeknapt zodat het niet meer acuut gevaarlijk was voor de kinderen.
Met behulp van sponsors in Nederland, en onder begeleiding van een Nederlandse architect (verbonden aan de vereniging De Civiel Ingenieur) en veel lokale ondersteuning kon in mei 2004 begonnen worden met de bouw van een nieuw weeshuis te Duhabi.
In juni 2005 is het kinderhuis in gebruik genomen en zal het grootste deel van de kinderen van Itahari naar Duhabi verhuisd zijn. De kinderen krijgen thuis tuition (bijles) en worden begeleid door een homemother en een guard. Na de verhuizing van de meeste kinderen van Itahari naar Duhabi zal het tehuis in Itahari verder gerenoveerd moeten worden.
In 2007 is met behulp van een nederlandse vrijwilliger, Jip Nelissen, een speeltuin aangelegd bij het kinderhuis. Ook heeft de stichting een oeverbescherming gerealiseerd omdat het meertje gevaarlijk is voor kleine kinderen, anders dan in Nederland wordt kinderen in Nepal geen zwemles gegeven op school.
In November 2008 is een geheel uit lokale mensen bestaand bestuur in Duhabi gevormd. Dit bestuur is geheel los van het kinderhuis in Itahari dat niet langer door de stichting wordt gesteund. Het bestuur van "ons" kinderhuis in Duhabi wordt ondermeer gesteund door het nabijgelegen SOS kinderdorp: de homemothers worden daar gratis getraind. Ook is er een vertegenwoordiger van de Nepalese overheid toegevoegd aan het bestuur (een lid van de districts child welfare committee).
Sinds 2005 zijn er regelmatig nederlandse vrijwilligers geweest die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van het huis. Omdat het kinderhuis bestuurlijk nog niet op orde was hadden deze vrijwilligers het soms niet makkelijk. Toch hebben we ook geleerd dat vrijwilligers goed moeten worden voorbereid. Ook moeten zij ermee akkoord gaan dat het nepalese bestuur in de eerste instantie verantwoordelijk is voor hun functioneren. Daarom hebben we als bestuur een zorgvuldige procedure voor vrijwilligers, zodat voor zowel de stichting als de betrokken vrijwilligers een optimale inzet kan worden bereikt!
De stichting is sinds 2005 betrokken bij de ontwikkeling van de Dipendraschool. De groep kinderen die aangewezen waren op de school, zijn allen afkomstig uit het dorpje Falkland, ca 5 km ten westen van Dharan waarvan de (analfabete) inwoners behoren tot de allerarmsten en laagste kasten. De kinderen hadden een bouwvallig klaslokaal tot hun beschikking, gebouwd met een gift (ca. 1500 euro) van de Noorse organisatie "Norwegian Red Banner" in samenwerking met de lokale organisatie UPCA (Underprivileged Children Association) vertegenwoordigd door voorzitter mevr Subba.
Het gebouwtje was echter van zeer slechte kwaliteit en bouwvallig. Er waren geen toiletten, geen water etc.. De kinderen kregen meestal buiten les, vaak onder een boom. Via onze partner NGO SHC (voorzitter Shyam Bahadur Katuwal) zijn wij gevraagd om steun voor het ontwikkelen van deze school. De stichting heeft zich bereid verklaard te helpen, omdat veel straatkinderen uit Dharan hier vandaan komen en onze stichting zich behalve op weeskinderen, ook richt op deze groep kinderen, middels onze doelstelling. Ons toenmalig bestuurslid mevr. Martine Colijn heeft St. De Brug uit Slootdorp bereid gevonden een jaarlijkse bijdrage van € 5000 te doneren voor een periode van 4 jaar.
Met behulp van ir. Erik Segers, onze toenmalige technisch adviseur, is in nauwe samenwerking met SHC voorzitter Shyam Katuwal een bouwplan gemaakt voor 5 lokalen. De fundering is dusdanig sterk dat in de toekomst bovenop deze lokalen een 2e verdieping kan worden neergezet. Inmiddels zijn 5 lokalen gerealiseerd, alsmede een gaarkeuken (2012 opgeleverd).
Gaarkeuken. Het plan om een keuken te bouwen komt voort uit de noodzaak om de schoolkinderen dagelijks een maaltijd te verschaffen op school. Gebleken was namelijk dat het verzuim heel hoog was (70 %) omdat veel kinderen dagelijks moesten werken voor hun eten. Met het in gebruik nemen van de keuken en het verschaffen van de maaltijden is de participatie nu ong. 90 %. Ook de ouders (met name moeders) van de kinderen leveren een bijdrage door als vrijwillliger te helpen met de bereiding en verstrekking van de maaltijden. De kosten van de maaltijdverschaffing zijn tot nu toe gegarandeerd door een bijdrage van St. Kinderen van de Wereld uit Best. Deze stichting heeft ook een substantiële bijdrage geleverd aan de bouwkosten voor de keuken.
Rol van de Nepalese overheid: De school krijgt inmiddels een kleine bijdrage van de Nepalese overheid: er is een toiletblok neergezet en de onderwijzers die door onze stichting worden betaald krijgen een kleine aanvulling op hun salaris (ca. 18 euro p.m.). Ook worden schoolboeken verstrekt (veelal zgn goedkope kopieën). Verder wordt door de overheid een conciërge betaald. Toekomst: de school heeft nu als primary school 5 klassen. Op termijn zullen 3 klassen moeten worden toegevoegd vanwege verandering van de Nepalese onderwijswet. Primair onderwijs heeft hierin 8 klassen ipv 5.
Het bij de school behorende stuk land moet worden omheind. Om te voorkomen dat anderen er bv iets gaan bouwen, cq het land kraken. Op het omheinde terrein kan dan gymnastiek worden gegeven. Er is in de droge tijd gebrek aan stromend water. Dit probleem zal op korte termijn moeten worden opgelost! Verder willen we gebruik gaan maken van zonnepanelen. Er is vaak maar enkele uren per dag stroom. In de winter kan dan in elk geval het licht branden en het onderwijs worden voortgezet. Er is gestart met lokale fondsenwerving, net als bij onze andere projecten, een voorwaarde voor onze steun. Echter de omgeving van de school is dermate armoedig dat we niet op korte termijn kunnen rekenen op een substantiële bijdrage van de bewoners/ouders, anders dan hun inzet voor de school.
In juli 2004 werd in Dharan een ngo opgericht die verantwoordelijk is voor het ondersteunen van deze weeshuizen: de Society for Helpless Children. De samenwerking tussen de Nepalese NGO en de Nederlandse stichting is via een project-overeenkomst vastgelegd.
Kinderhuis Nepal
Stg Shide Children Home Dharan
T: 020 - 4282850
E: info@kinderhuisnepal.nl
IBAN: NL90 INGB 0000127313
RSIN nummer 808102473
De stichting heeft een
anbi status (reg. nr. 11478).
